Netwerk Samen voor Goud
Netwerk Samen voor Goud
Sinds Jasper Janssen en Maurice de Korne Samen voor Goud hebben opgericht, hebben ze het zo druk dat ze nauwelijks aan hun andere vrijwilligerswerk toekomen. Jasper is nog bestuurslid van het Swanenburgshofje, Maurice werkt nog als maatschappelijk werker bij Stichting House of Hope in Rotterdam Zuid, maar de meeste tijd gaat toch naar het Netwerk Samen voor Goud, geven ze besmuikt lachend toe. Ik wil ze interviewen over vrijwilligerswerk omdat Samen voor Goud heel wat weet los te maken bij jongeren.
Jasper en Maurice hebben Samen voor Goud opgericht als uitvloeisel van hun studie Maatschappelijk Werk en Dienstverlening. Maurice liep stage bij Tijdvoor Actie, een landelijk netwerk van jongeren die zich bekommeren om de mensen om hun heen en daadwerkelijk willen helpen. De beide jongens wonen in Gouda en omdat de doelstelling van Tijd voor Actie hen enorm aansprak, richtten zij in maart 2016 de lokale stichting Samen voor Goud op met als doel ook in Gouda jongeren te motiveren om zich in te zetten voor de samenleving. En met succes!
Waar het veel organisaties niet lukt om jongeren enthousiast te krijgen voor vrijwilligerswerk heeft Samen voor Goud in korte tijd toch zo'n 60 jongeren in hun bestand en hebben ze 167 volgers op Face-book. En die aantallen nemen alleen maar toe.
Hoe doen ze dat? Samen voor Goud maakt veel gebruik van social media; Facebook en twitter. Veel gaat via-via. Een echte klapper was hun presentatie bij de studentenvereniging van de Driestar. "We hadden verwacht daar wel een paar mensen vandaan te halen, maar de hele studentenvereniging meldde zich aan. En dat geeft enorm veel energie", vertellen de jongens.
"Het idee achter Samen voor Goud is dat in de moderne samenleving mensen erg individualistisch zijn, iedereen gaat voor zichzelf en er is weinig zorg en aandacht voor de medemens. Dat willen we met Samen voor Goud doorbreken. Mensen die zich aanmelden willen zich inzetten voor hun medemens". Soms is dat boodschappen doen voor de bejaarde buurvrouw, een andere keer is het iets leuks doen met een meisje dat een terminaal zieke vader heeft en ontspanning nodig heeft.
Opvallend is dat ze nadrukkelijk het woord vrijwilligerswerk vermijden. Die term roept niet veel enthousiasme op, terwijl de meeste jongeren echt graag iets doen voor hun buren, voor een vereniging of voor een goed doel, maar het moet bij hun passen. Jasper en Maurice benaderen jongeren dan ook niet met een hulpvraag, maar met de vraag: waar ben je goed in, wat kan je en hoe wil je je inzetten voor anderen? "We zoeken de drijfveren bij jongeren en daar vinden we altijd wel wat bij. Wij zijn daarin anders dan de traditionele vrijwilligersorganisaties, die hebben veel hulpvragen en zoeken daar de vrijwilligers bij. Wij doen het andersom. We zoeken de kwaliteiten van mensen die ze willen inzetten en vinden daar de vraag bij. En elke keer als dat lukt, geeft dat een enorme voldoening. Wij kunnen zo echt iets betekenen voor anderen en werken aan een betere wereld. Dat is echt geweldig".
“We zoeken de drijfveren bij jongeren en daar vinden we altijd wel wat bij.
Mariëlle voor dieren
Mariëlle voor dieren Hoe het begon... "Als ik een zwaan in nood zie, spring ik in het water. Dat zit gewoon in me", antwoordt Mariëlle als ik haar vraag waarom ze als vrijwilliger bij de Dierenambulance werkt. Mariëlle is 24 en enthousiast over haar werk dat ze nu al 6 jaar doet. Ze is op haar 18e binnen gekomen als stagiaire voor de opleiding dierverzorging van het Wellantcollege en is daarna gebleven. Ze kon niet makkelijk werk vinden en bij de Dierenambulance vond ze helemaal haar draai. Dierenambulance Gouda Dierenambulance Gouda is vooral een vogelopvang maar alle dieren in nood worden geholpen. "Aanvankelijk vond ik daar niets aan, maar inmiddels houd ik erg van vogels," vertelt Mariëlle. "Het zijn zulke bijzondere dieren." We lopen langs de opvanghokken waar een paar duiven, eenden en spreeuwen zitten te wachten tot ze weer sterk genoeg zijn om uitgezet te worden. Verderop zitten er een paar konijnen en hamsters en aan de muur hangen foto's van verschillende jonge vogels. "Het is nu begin maart en dan is het nog niet zo druk. Vooral in het voorjaar en de zomer zitten de hokken vol omdat er dan veel jonge dieren zijn", legt Mariëlle uit. Ondanks de kou van begin maart, zit er toch een jong eendje onder een dekentje in een hok. Mariëlle laat hem vertederd zien; "de eerste van dit jaar!" Wat is het belangrijkste bij werken met dieren, vraag ik haar, terwijl ik zie hoe zij de veren van een volwassen eend geruststellend glad strijkt. "Je moet respect tonen tegenover de dieren, contact met ze maken. Dan krijg je ook respect terug en accepteren ze je. Niet altijd hoor, soms zijn dieren echt bang maar juist dan is het fijn als je iets voor ze kan betekenen".In totaal werken er acht vaste krachten en 60 vrijwilligers bij de Dierenambulance. " Het opvangteam bestaat uit ongeveer 15 mensen", zegt Mariëlle." We plaatsen de dieren in de baden of de hokken op het terrein, verzorgen ze en geven ze medicijnen en eten tot ze aangesterkt zijn en weer de natuur in kunnen. Want dat is het belangrijkste: dat ze weer zelfstandig kunnen functioneren. Hoe leuk ze ook zijn, je moet geen sterke band ontwikkelen. Dat zou niet goed zijn voor de dieren, vooral niet voor vogels niet want die hechten zich snel aan hun verzorger". Liefde voor dieren is belangrijk maar ook het familiegevoel onder de mensen! Samenwerken & onderling contact Behalve dat Mariëlle haar liefde voor dieren kwijt kan bij de Dierenambulance, werkt zo ook graag met de mensen van het team. Iedereen is welkom en kan zichzelf zijn, het is een grote familie met de aandacht voor de dieren als verbindende schakel. Het opvangteam heeft ook onderling veel contact en zij helpen elkaar als dat nodig is, ook buiten het werk. " De ene keer gaan we met elkaar uit en de andere keer doen we een grote klus samen. Zo hebben we afgelopen najaar met z'n allen gecollecteerd in de stad. Gewoon, omdat het samen toch het leukst is. En daarna met elkaar wat drinken. Natuurlijk niet van de opbrengst van de collecte", lacht Mariëlle.De liefde voor dieren is dus belangrijk maar ook het familiegevoel onder de mensen. Ik hoop dit nog lang te blijven doen, zegt Mariëlle bij het afscheid. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal